Hit eksportowy Meksyku? Awokado!

Eksport awokado w roku 2016 zanotował nadwyżkę $2,220 mld podczas gdy eksport paliwa naraził Meksyk na deficyt $13.163 mld. Awokado stało się produktem strategicznym i jest poważnym atutem w zmaganiach Meksyku z Donaldem Trumpem, który chce obłożyć cłami wymianę towarową USA – Meksyk. Wzrost cen awokado o 20% jest nie w smak Amerykanom, którzy pokochali ten tłusty owoc i wykorzystują go na wszelkie sposoby w kuchni, przemyśle przetwórstwa owocowego, kosmetykach.

Nie tylko w USA awokado ma wiernych sympatyków. Bardzo ważnymi odbiorcami awokado są też Chiny, Japonia, Kanada i kraje UE.

Z pewnością czynnikiem sprzyjającym awokado jest odporność owocu na transport. Nawet 40 dniowa podróż nie przeszkadza mu w zachowaniu świeżości i jędrności. Preferuje się jednak transport lotniczy, gdyż owoce najświeższe osiągają najlepsze ceny. Imponują dynamiki wzrostu sprzedaży na nowych rynkach. W Niemczech i Holandii wzrosty sprzedaży awokado w roku 2016 sięgnęły prawie 300%.  

 

 

Stan, który jest uważany za kolebkę produkcji tego zielonego złota to Michoacán.

 

 

A więc warto dopisać do listy hitów eksportowych Meksyku awokado albo gruszkę smaczliwkę, jak nazywa się ten owoc czasem w Polsce. 

 

Za https://es.panampost.com/elena-toledo/2017/03/06/exportacion-aguacates-mexico/

 

Specjalność kuchni peruwiańskiej?

Tradycyjna kuchnia peruwiańska jest bardzo smaczna i niezwykle urozmaicona. Warunki naturalne powodują, że w Peru są niemal wszystkie strefy klimatyczne i zawsze gdzieś jest pora zbiorów. Zawsze są więc dostępne świeże owoce i warzywa, ale nie tylko zielenina króluje na peruwiańskich stołach. Przeogromny jest wybór ryb i owoców morza.  

W menu restauracji peruwiańskich, a także w bufetach przydrożnych czeka na nas niespodzianka. To znana u nas świnka morska (w sumie to ani świnka przecież ani morska), która znana tu jest jako cobayo lub królik indiański. Tradycja przyrządzania dań z tej ‘świniny’ sięga czasów prekolumbijskich i dziś jest nie tylko atrakcją dla turystów, ale też – szczególnie w rejonach andyjskich – stanowi jedno z podstawowych dań biednych i bogatych stołów. 

El cuy – bo tak się nazywa to danie – spożywa się na wiele sposobów – najczęściej z ziemniakami lub ryżem i jarzynami. Choć do przygotowania potrawy mamy w Europie wszystkie składniki, to jednak trudno się dziwić , że nie podbiło ono serc i podniebień konsumentów. Świnka morska – ku zdumieniu Peruwiańczyków to jedno z najpopularniejszych zwierząt domowych w Europie i nikomu nie przychodzi do głowy, żeby zjeść swojego najlepszego kumpla.  

 

 

Za http://www.viajablog.com/cuy-plato-tradicional-peruano-muy/

Najostrzejsza papryka świata.

 

Pochodzi z Indii, choć wielu sądzi, ze powinna z Meksyku. Nazywa się  Bhut Jolokia, w niektórych miejscach znana jako Naga Jolokia i to coś jak bomba atomowa pikanterii… Czegoś bardziej pikantnego nie spotkasz w przyrodzie. Picie wody pogarsza tylko sytuację, a najgorzej jest w 5 minut po zjedzeniu. To jest 2 razy tak pikantne jak  Habanero, jedna z najbardziej pikantnych papryk meksykańskich i 10.000 razy mocniejsze niż słynny pieprz padrón gallego

 

 

Tak jak dla trzęsień ziemi opracowano skalę Richtera tak dla wszystkich symboli ostrości smakowej jest skala  Scovilla, stworzona przez amerykańskiego chemika Wilbura L. Scovilla w 1912.

Za pikanterię odpowiedzialna jest substancja o nazwie Capsaicina, którą można spotkać jako formę obrony przed zwierzętami w wielu roślinach. Niestety człowiek jest takim zwierzęciem, które zje wszystko, a tego projektant papryki chyba nie uwzględnił….

za http://www.hermanotemblon.com/el-pimiento-mas-picante-del-mundo/