Kontynuuję.
Słodkości prosto z Argentyny.
Słodkości to coś z czego Argentyna słynie na cały świat. Włoski, wszechobecny w Argentynie styl, arabskie receptury oraz latynoska fantazja połączona z doskonałymi surowcami i czerpaniem ze starych receptur przyniosły sławę cukiernikom z Argentyny na całym świecie.
Alfajores z mąki kukurydzianej via Shutterstock
Ciastkarstwo to wielka słabość Argentyńczyków, począwszy od ciasteczek a skończywszy na tortach. Słodkości argentyńskie to też często fantazyjne przekładańce i inne warianty ciast mających swe korzenie w starożytnej Mezopotamii.
Jedną z delicji argentyńskich znanych na całym świecie to słynne dulce de leche ( wym. [dulθe de ˈletʃe] dosłownie słodkość mleczna), znane u nas jako kajmak, pochodzi z Chile choć wielu historyków szuka jej korzeni w Paragwaju, a Urugwaj twierdzi, że to ich rdzenna potrawa, bardziej tradycyjna nad Rio Plata niż sam naród. Jeszcze inni uważają, że kolebką dulce de leche są Filipiny.
Alfajorcitos z mąki kukurydzianej i z dulce de leche via Shutterstock
W różnych formach spotkać można ten wyrób w całej Argentynie. Jego przygotowanie to w uproszczeniu gotowanie mleka z cukrem przez długi okres czasu na wolnym ogniu i jest to bez wątpienia rytuał narodowy , który jest przykładem wielkiej różnorodności gastronomii argentyńskiej. Nie bez przyczyny istnieje w Argentynie niezliczona ilość cukierni, kawiarni i restauracji gdzie można skosztować specjały lokalne na miejscu, ale zawsze można też poprosić o ich zapakowanie i zabrać z sobą. Spróbujmy zatem 5 najbardziej znanych słodkości argentyńskich…
Rurki z dulce de leche
Ciasto francuskie formuje się w kształcie rurki (w niektórych prowincjach jak Córdoba czy Tucumán mają formę stożka), wypełnia się masą dulce de leche. W prowincji Buenos Aires, cukiernicy zakrywają końcówki rurki krążkami z czekolady, co czyni ciastka jeszcze bardziej smakowite i nieco bardziej kaloryczne. Ciastka te, zwane są też armatkami “cañoncitos” .
Alfajores
Ohhhh te słynne alfajores argentyńskie. Musiały znaleźć się na tej liście! Wyrób ten pochodzi z Mezopotamii i do Argentyny trafił przez Hiszpanię. Klasyczne argentyńskie alfajores to masa dulce de leche pomiędzy dwoma chrupiącymi ciasteczkami. Istnieje wiele odmian nadzienia : owocowe, biała glazura bardzo popularna w Cordobie i Santa Fe. W mieście Chilecito, w La Rioja, nadzieniem jest krem z miejscowego wina torrontés – jeśli znajdziesz się tam – musisz spróbować!
Rogel
W przypadku rogel nie sposób rozstrzygnąć skąd pochodzą, jednak zdaniem obieżyświatów te z Argentyny są szczególne. Chrupiąca otoczka z niesamowitą ilością de dulce de leche oraz warstwą bezy włoskiej lub szwajcarskiej. Echhhh … ślinka cieknie!
Konfitura
Konfitura o konsystencji marmolady (dulce de membrillo) jest wytwarzana najczęściej z pigwy i jest bardzo popularnym deserem podawanym z serem. W regionie Cuyo, w prowincji de La Rioja, produkuje się najszlachetniejsze odmiany dulce de membrillo.
Wariant tego deseru w formie szaszłyka też wygląda zachęcająco…
Vigilante
Rogalik w cieście francuskim w lukrze lub inną polewą. Nadzienie może być tradycyjne – czyli dulce de leche – lub według fantazji cukiernika. Dobre ciastko najlepiej smakuje z mate, ale o tym już chyba było przy innej okazji ;-). A który specjał cukierników argentyńskich jest Twoim ulubionym?
Za https://www.sinmapa.net/5-dulces-tipicos-argentinos-tienes-probar/
Jezioro Titicaca. Wyżej już nie pożeglujesz… czIII
STRONA BOLIWIJSKA
Wyspa Słońca
Chincana. Foto : boldtravel.com
Krąży legenda, że Wyspa Słońca była miejscem, z którego Manco Capac wyruszał do Cuzco po to, aby założyć dynastię Inków. Wyspa Słońca jest największą wyspą na Jeziorze Titicaca i ma 14 km2. Można się tam dostać łodzią z Copacabana, a podróż trwa około 2 godziny.
Bilety kupuje się w stylowej kasie
Wyspa dzieli się na dwie części : północna w powiecie Challapampa i południowa w powiecie Yumani. Na wyspie jest niezliczona ilość małych zatoczek, a jednocześnie miejsce wykopalisk i stanowisk archeologicznych. Jest gdzie wędrować po wyspie. Najdłuższa trasa piesza liczy 11 km i potrzeba jakichś 3h aby ją pokonać.
Warto przenocować na wyspie nie tylko ze względu na niepowtarzalny nastrój, ale też mozliwość obejrzenia ponad 80 ruin i pamiątek z czasów prekolumbijskich. Wiele wzgórz na wyspie wykorzystywanych jest na uprawy tarasowe, tak jak w okolicach Cuzco.
Pośród budowli można spotkać labirynt Chincana, który jest pozostałością po Pałacu Inki. W roku 2000 odkryto tuz pod powierzchnią wody zupełnie nieznane ruiny, które wielu klasyfikuje jako część zaginionego miasta pod morzem Wanaku.
Na wyspie jest rzadko spotykany spokój, gdyż nie uzywa sie na niej żadnych pojazdów mechanicznych. Najlepszym dla wielu odwiedzających zajęciem jest po prostu wsłuchanie się w tą ciszę…
Niektórzy oddają się medytacjom albo podziwiają nieprawdopodobne krajobrazy wyspy…
Gdzie się zatrzymac? Prawdziwi twardziele śpią w namiocie na plaży za darmo! Jesli natomiast nie chcesz ryzykować nocnych chłodów możesz zatrzymać się w hotelu. Nocleg znajdziesz już za 4 USD za dobę, a jeśli tęsknisz za luksusem wówczas musisz wydać nawet 100USD.
Tubylcy wybierają oczywiście namioty i inne prowizoryczne schronienia. Zawsze przy okazji można też zjeść coś lokalnego albo zrobić zakupy na bazarze.
Jak to pięknie określiła podróżniczka i blogerka Ania Kiełtyka Boliwia to mały kraj, ale absolutnie wszystko jest tutaj „NAJ”: NAJlepsze widoki, NAJciekawsze kolory nieba, NAJpiękniejsze zachody słońca…
Za: https://www.denomades.com/blog/lago-titicaca-todo-lo-que-debes-saber/
Jezioro Titicaca. Wyżej już nie pożeglujesz…czII
Co zwiedzać?
Strona peruwiańska
Pływające wyspy Urosów
Los Uros to plemiona, których egzystencja opiera się na jednym produkcie trzcinie zwanej tu la totora, roślinie wodnej porastającej brzegi jeziora. Dzięki la totora miejscowi mają surowiec do budowy domów, łodzi, instrumentów muzycznych, a nawet trzcina stanowi element diety. Pływające wyspy – jest ich około 80 są zamieszkiwane przez klany rodzinne – każda wyspa jeden klan i można zobaczyć na jeziorze dzieci w małych łódkach, które dzielnie wiosłują w drodze do szkoły.
Mimo to kultura Urosów jest schyłkowa. Wzrost turystyki i bogactwa Urosów spowodowały, ze wolą się już osiedlać na stałym lądzie . W ostatnim czasie 60% pływających Urosów peruwiańskich przeniosła się na ląd i żyje z turystyki.
Noclegi: jezioro jest tylko pół h od Puno i wielu zwiedzających lokuje się tam i przyjeżdża na dzień nad jezioro. Można też spędzić noc z Urosami, wiele rodzin oferuje wygodne noclegi i uczy turystów jak wygląda ich codzienne życie : ścinanie trzciny, pływanie na łodziach, łowienie ryb, gotowanie. Cena wynosi pomiędzy 5 a 12 USD za noc (12 USD już ze śniadaniem).
WYSPA TAQUILE
Foto por David.
To największa wyspa peruwiańska jeziora Titicaca, znajduje się ok 40km na północ od Puno. Aby dostać się do ludu Taquile, odwiedzający muszą wspiąć się po schodach z 560 stopniami i mogą stamtąd podziwiać widok niesamowity , włącznie z drugim brzegiem jeziora.
Mieszkańcy Taquile są pochodzenia keczuańskiego i wyróżniają się dbałością o swoje obyczaje, tradycje i stroje. Nie jest zatem żadnym zaskoczeniem, ze na wyspie Taquile można zobaczyć także mężczyzn przy warsztatach tkackich. W rzeczywistości chodzi tez o to, żeby zrobić wrażenie swoimi umiejętnościami na przyszłych żonach. a tkaniny powinny być tak gęste, aby można było nabrać do nich wody.
Noclegi: podobnie jak na wyspach pływających można spędzić noc na wyspie z rodziną tubylców za 5 – 8 USD za noc.
Wyspa AMANTANÍ
Łódki z Puno, co rano płyną na wyspę Amantaní, a rejs trwa ok 4 h. Różnica pomiędzy Taquile i Amantaní polega na odczuciu, ze nie jest ona tak wyeksploatowana turystycznie. Ludzie nie maja tam nawet elektryczności. Tutaj wszystko jest bardziej autentyczne, bliższe prawdy i tutaj noce zawsze spędza się z rodzina na wyspie a nie w zajazdach.
Warto przejść też szlak pachatata albo nieco łatwiejszy ale wyżej położony pachamama, oba dostarczają widoków nieprawdopodobnych od panoramy jeziora po ruin starożytnych budowli. Możesz też dostać się na wszystkie wyspy własnym kajakiem!
Noclegi: ok 50 rodzin oferuje usługi dla podróżników. Tuaj całodzienne utrzymanie – nocleg i 3 posiłki kosztuje 14 USD za dobę.
Za: https://www.denomades.com/blog/lago-titicaca-todo-lo-que-debes-saber/
Jak świętuje się Wszystkich Świętych w Meksyku?
Świętowanie Wszystkich Świętych lub Dnia Zmarłych w Meksyku zaczyna się od zrobienia przez wiernych kolorowych ołtarzyków przyozdobionych cukrowymi czaszkami lub postaciami nawiązującymi stylistyką do kościotrupów. Oprócz słodkości mogą to być też inne smakołyki, jedzenie i strawa dla duchów zmarłych. Uważa się, że Wszystkich Świętych to najbardziej charakterystyczne święto dla kultury meksykańskiej, zakorzenione pośród ludności rdzennej.
W Meksyku wierzy się, że dusze zmarłych powracają w tym dniu na ziemię i ludzie po prostu przygotowują się do ich powitania. Powraca się w tych dniach do dawnych przepisów kulinarnych przodków, tak aby maksymalnie ich zadowolić. Oczywiście w tym dniu odwiedza się cmentarze i świeci świeczki na grobach po to, aby oświetlić duszom drogę powrotu do domu. W wielu miejscach na cmentarzach rozbrzmiewa muzyka ludowa i mariachi śpiewają zmarłym ich ulubione pieśni.
Innym powszechnym zwyczajem meksykańskiego Dnia Zmarłych są tzw. “czaszeczki literackie”. To krótkie formy wierszowane, często związane z osobami znanymi i które wykorzystują motyw śmierci w formie humorystycznej.
W domach Meksykanów ten dzień to także tradycyjne ucztowanie w towarzystwie zmarłych. Na stołach pojawiają się dania tradycyjne, słodycze oraz “chleb zmarłych’, który w każdym domu ma swoją oryginalną wersję i postać. Chodzi o to, aby zmarli mogli powrócić do swoich ulubionych smaków i form.
Dzień Zmarłych obchodzony jest w Meksyku przez dwa dni i jest swoistym połączeniem tradycji lokalnej z chrześcijaństwem. Czyż nie przypomina nieco prasłowiańskich dziadów?
Źródło: starmedia.com
Jezioro Titicaca. Wyżej już nie pożeglujesz… cz.I
Wody błękitne i przeźroczyste. Titicaca jest najwyżej położonym na świecie żeglownym jeziorem. To miejsce uświęcone przez Inków i ich cywilizację. Według legend i opowieści w tym miejscu stworzono świat, kiedy bóg Viracocha wyszedł z jeziora i stworzył słońce, gwiazdy i pierwszych ludzi. Dziś Titicaca to główny ośrodek tradycji i zwyczajów andyjskich, które można dotknąć i przeżyć w ciągu kilku dni.
Fotografia Lorna Mitchell.
Położenie
Titicaca leży na południowym wschodzie Peru i zachodzie Boliwii, o zaledwie kilka godzin drogi od La Paz. Dni są bardzo ciepłe, a noce bardzo zimne. Wizyty są atrakcyjne przez cały rok, ale pomiędzy czerwcem a sierpniem jest bardzo zimno.
Dojazd
Widok miasta Puno. Fotografia Mariano Mantel.
W Perú należy pociągiem, samolotem lub autobusem dojechać do Puno. To największe siedlisko ludzkie na brzegach jeziora Titicaca i niepisana folklorystyczna stolica Perú. To też punkt początku wypraw po okolicy. Goście mogą polecieć do Juliaca, ok 50 km na północ od Puno, a następnie autobusem (cena 1 – 3 USD), taxi (45 USD) do miasta. W Juliaca też jest najbliższa stacja kolejowa.
Copacabana. Fotografia worldynomads.com
Z La Paz w Boliwii, można jechać busem do Copacabana, malowniczej miejscowości na brzegu jeziora Titicaca . Miejsce to stało się wielkim centrum turystycznym, z wielką różnorodnością sklepów z rękodziełem, restauracjami, zajazdami i biurami podróży. Busy z La Paz do Copacabana odchodzą o różnych porach (ok 5 USD) i mają do przejechania ok 155 km.
Cd. nastąpi
Za: https://www.denomades.com/blog/lago-titicaca-todo-lo-que-debes-saber/
Gwatemala – kraj nieodkryty…
Cmentarz w Chichicastenango
Podróż po Gwatemali
Najłatwiej do Gwatemali wjechać przez granicę meksykańską. Już sama podróż autobusem dostarczy nam niezapomnianych wrażeń.
Należy zwrócić uwagę, że wiza gwatemalska obejmuje 4 kraje (dodatkowo Salwador, Honduras i Nikaraguę) i 90 dni ważności obejmuje wszystkie kraje, a nie każdy z nich.
Kiedy się wybrać?
Najlepsza jest pora sucha pomiędzy listopadem i kwietniem, szczególnie jeśli zamierza się odwiedzić obszary tropikalne, lasy i mokradła.
Koszty utrzymania
Oczywiście wszystko zależy od możliwości i wymagań podróżnika, ale Gwatemala jest krajem, po którym można podróżować naprawdę za niewielkie pieniądze.
Najtańsze i najsmaczniejsze jedzenie jest na bazarach. Typowe danie lokalne to wydatek rzędu 2-4 USD i często jest to to już cena za jedzenie, picie i górę dodatków typu tortilla. Najtańsze noclegi w hostelach to 8 USD za noc. W niektórych miejscach otrzymamy ofertę spania w hamaku, co jeszcze obniża koszty podróży.
Transport w Gwatemali
Możem się zdecydować na jeden z dwóch rodzajów busów: “chicken bus”, który jest popularny wśród miejscowych lub “shuttles”, klimatyzowane, wożące zwykle turystów. Na krótkich dystansach warto przejechać się “chicken”, żeby poznać koloryt, ale na dłuższych dystansach to może być uciążliwe. Autobusy takie w zasadzie nie mają rozkładu jazdy, odchodzą gdy są pełne, a po drodze jeszcze się dopełniają. O skomunikowaniu z innymi liniami możemy zapomnieć.
Za to po miastach podróżuje się w “tuc-tuc” – najekonomiczniejsza opcja. Tam gdzie ich nie ma warto jednak brać taksówki i negocjować ceny. Wypozyczenie samochodu to też interesująca opcja, tyle, że w Gwatemali paliwo jest dość drogie jak na ten region i 1 galón= 3,785 litros kosztuje 4,5 USD. Drogi nie są płatne i ubezpieczenie nie jest obowiązkowe..
Co warto zobaczyć?
Tikal: najsłynniejsze ruiny budowli Majów.
Semuc Champey y Cuevas de Lanquín: bajkowe zakątki znane z niezwykłej przyrody i barw roślin, wody i skał.
Semuc Champey
Jaskinie de Lanquín
Averigüen. Koniecznie odwiedźcie to miejsce, jesli tylko pozwoli na to czas. Zobaczenie jest bezcenne.
Nasza przewodniczka nie zna strachu! Płynna lawa za plecami to trochę niebezpieczne…
Chichicastenango: najwieksze targowisko świata pod otwartym niebem. Jest wszystko…
Jezioro Atitlán: jedno z najpiękniejszych miejsc w Gwatemali .
Za http://losviajesdenena.com/2014/03/guia-practica-para-viajar-a-guatemala/
7 rzeczy o Paragwaju, których chyba nie wiesz…
Paragwaj ma tylko 6,8 mln mieszkańców, ale to kraj szczęśliwy i coraz lepiej rozwijający się. Ludzie uważani są za przedsiębiorczych i bardzo innowacyjnych.
W kilku dziedzinach Paragwaj to lider regionalny i światowy.
1. Paragwaj to największy w Ameryce Łacińskiej eksporter energii. W tabelach światowych jest czwarty.
(NORBERTO DUARTE/AFP/Getty Images)
2. Według wielu rankingów jeden z najbardziej pozytywnym nastawieniem do życia mieszkańców w 2016.
(/AFP/Getty Images)
3. Nr 1 pod względem spożycia herbaty, choć oczywiście w przypadku Paragwaju chodzi o yerba mate (terere). Paragwajczycy używają nawet 12,22 kg rocznie przebijając Urugwaj i Argentynę.
Roque Santa Cruz popijający Tereré. (JUAN MABROMATA/AFP/Getty Images)
4. W Paragwaju ponad 5 mln ludzi mówi w języku guaraní, który jest językiem oficjalnym.
5. Waluta Paragwaju, el guaraní, jest najstarsza w Ameryce Łacińskiej.
6. W Paragwaju je się wiele dań regionalnych, a najbardziej znana jest jest zupa paragwajska – jedyna na świecie zupa w stanie stałym…
Klasyka kuchni. Zupa paragwajska i chipa guazu.
Zapraszamy !.
La Molleja OpenGrill @la_molleja
7. Kraj z najwyższym uczestnictwem w social mediach w Ameryce Łacińskiej w roku de 2016.
Za http://cnnespanol.cnn.com/2017/07/12/7-cosas-que-los-paraguayos-hacen-mejor-que-cualquiera-en-el-mundo/
Kawa. Życie w rytmie kawy
W trójkącie kawowym życie płynie w rytmie kawy. Prawie wszyscy żyją z kawy, plantatorzy, robotnicy bariści. Ci ostatni to prawdziwa kopalnia informacji o zwyczajach, miejscach i sposobach parzenia kawy. Za najbardziej kawowe miejsce uznaje się Salento – miasteczko, którego zwyczaje odbiegają nieco od pozostałych, ale przez to wyznaczających trendy kawy kolumbijskiej. .
Niedaleko od miasteczka położona jest Dolina Cocora – Mekka kawy , gdzie mozna spotkać różne odmiany tej rośliny oraz palmy będące narodowym symbolem dzikiej natury. Droga do doliny nie jest łatwa i dobrym samochodem terenowym trzeba poświęcić minimum 6 godzin na podróż przez dżunglę i bezdroża.
W tym tez miejscu można posadzić własne drzewko kawowe, można nauczyć sie jak zbierać owoce, a następnie jak otrzymuje się ziarna kawy. 
Pobyt w kawowym sercu Kolumbii zachęca do odwiedzenia całego kraju, który otwiera się na świat po latach zawieruchy wojennej. Kolumbia stanie się w najbliższych latach jednym z topowych kierunków turystycznych, gdyż wiele zakątków było dotychczas niedostępnych ze względu na FARC i inne grupy militarne powiązane z narkobiznesem. Jednak od kiedy Prezydent Santos podjął trud i ryzyko negocjacji pokojowych nadzieja na spokój i normalne zycie wstąpiła w serca zwykłych Kolumbijczyków.
Za https://www.sinmapa.net/oda-al-cafe-eje-cafetero-colombiano/
Kawa. Miejsca i miasta z aromatem
Oś kawowa
Calarcá to położona o 285km od Bogoty mała miejscowość. Autobusem jedzie się do niej ledwie 8 h.
Krajobrazy stają się coraz bardziej zielone i leniwe.
Już przez okno autobusu wyczuwa sie wszechobecny rytm salsy i rumby. Wyjątkowa architektura, jakby wyjęta sprzed wielu lat ma swój niezapomniany urok i czar. Drewniane elewacje wymalowane w różnych kolorach, otoczone przyrodą, ludzie pracujący w spokoju i skupieniu.
Podobne klimaty panują w miejscowości Filandia (tak bez N) w departamencie Quindío. Na placu centralnym można napić się kawy w otoczeniu budynków urzędowych oraz innych biur, a także ogromnej ilości kawiarenek.. Ludzie spacerują, nie spieszą się, mają mnóstwo czasu na rozmowy i cieszenie się życiem.
Podobnie kolorowo i sennie wygląda cała okolica. Miasteczko Pijao położone wewnątrz regionu jest certyfikowane jako pierwsze “wolne” miasto w Kolumbii .
Salento to miejscowość najbardziej znana w okolicach. Położona o 2 h jazdy autobusem od Calarcá . Turystów przyciąga tu malownicza , pełna zakrętów i miejsc widokowych podróż oraz specyficzna architektura.
Ale to co tak naprawdę ludzi tu przyciąga to specjalny gatunek kawy. Niepowtarzalny smak i aromat potrafią docenić smakosze oraz zwykli konsumenci.
Wszystkie miasteczka na osi kawy to dobre punkty wypadowe do wycieczek po okolicy…
Za https://www.sinmapa.net/oda-al-cafe-eje-cafetero-colombiano/?platform=hootsuite
Site Title 